Pre brojeva i direktnih poziva, korisnici su morali nazvati telefonsku centralu i zatražiti od operatera da ih povežu s osobama s kojima su hteli da pričaju. Jedan od pokretača promena ovakvog sistema, u kojima su operateri morali ručno da spajaju telefonske pozive, bila je iznenadna okolnost.
Naime, kada je epidemija boginja pokosila grad u kojem je živeo dr. Mozes Grili Parker, prijatelj Aleksandra Bela, pokazalo se da je teško naći osobe koje će zameniti bolesne zaposlene na telefonskim centralama jer je sistem bio jako komplikovan i težak da bi ga novi ljudi brzo naučili. Tako je ovaj sistem u potpunosti promenjen pa su uvedeni brojevi, a ljudi su, umesto da prvo zovu telefonsku centralu, ukucavali telefonske brojeve osoba koje su želeli da kontaktiraju.
Prvi pozivni broj
Prvi pozivni broj u SAD-u bio je u Nju Džersijiu i to je bio 201.
Danas se u toj zemlji pozivni brojevi određuju po broju stanovnika, tako da područja s najvećim brojem stanovnika imaju najednostavniji pozivni broj (npr. Njujork 212, Los Anđeles 213), dok mesta s manje stanovnika imaju pozivne broje poput 915, 913 i slično.
