Rođen u Hašanima, u Bosanskoj krajni, Branko je po završetku osnovne škole, upisao gimnaziju u Bihaću. Učiteljsku školu je pohađao u u Banja Luci, Delnicima i Sarajevu, a završio u Karlovcu. Nakon toga seli se u Beograd gde upisuje Filozofski fakultet. Svoje literarne radove prvi put javnosti predstavlja 1928. godine objavivši svoju prvu priču, a zatim i pripovetku 1936. godine. Tvorac je neprocenjivog blaga koje je nesebično poklonio srpskom narodu.
Zbog svog kvaliteta njegova dela su prevođena na gotovo sve svetske jezike – engleski, nemački, francuski i ruski. Kroz njegova dela provlači se suština života naroda u Bosanskoj krajni. Takođe je pisao o patnjama naroda u oslobodilačkoj borbi. Vrlo slikovito je predstavljao seoski život, prikazivajući mentalitet i vedrinu seljaka, koji život doživljavaju kao večito veselje. Kreator je brojnih upečatljivih likova i živopisnih događaja, nadahnut izvanrednom pripovedačkom tehnikom. Svim svojim likovima pristupa je pažljivo opisujući ih do najsitnijih detalja.
Bio je član Srpske akademije nauke i umetnosti, kao i Akademije nauke i umetnosti BIH.
Nažalost srpska književnost ostaje bez velikog umetnika te kobne 1984. godine kada Branko izvršava samoubistvo skočivši sa mosta Bratstvo i jedinstvo u Beogradu.
PJESMA ĐAKA PRVAKA
Zbogom, bako, mili rode,
u školu me jutros vode,
Tamo će me vazdan tući,
živ ti neću doći kući.
Zbogom jagnje sviloruno,
čoban ti je poginuo.
Zbogom, kravo, mliječna spravo,
odnio je šalu đavo,
pozdravi mi drago tele,
poginuću danas, vele,
poslednje ti šaljem zbogom,
osveti me tvrdim rogom.
Zbogom, konju ritajući,
nastradaću čitajući,
unaprijed mi duša zebe,
više jahat neću tebe,
daj pomozi stradalniku,
bježaćemo čak u Liku.
